یکی دیگر از روندهای مهم که در حال طی شدن است، افزایش به کار گیری ریزشبکه ها می باشد. یک ریزشبکه، مجموعه ای از منابع توان و بارها است. ریزشبکه می تواند به کوچکی یک منزل مسکونی یا بزرگی یک فضای نظامی یا دانشگاهی و نیز به صورت متصل به و/یا منفصل از شبکه باشد. قابلیت ایزوله شدن (جدا از شبکه) ریزشبکه می تواند در پایداری عملکرد ریزشبکه بسیار موثر باشد. این قابلیت همچنین می تواند امنیت سایبری سیستم قدرت را افزایش دهد. همچنین، در هنگام رخ دادن حوادث طبیعی، وجود ریزشبکه ها می تواند از عواقب ناگوار بکاهد. چرا که اگر ریزشبکه آسیبی ندیده باشد، می تواند بدون مشکل و فارغ از آسیب های احتمالی شبکه، به فعالیت خود ادامه دهد.
در درازمدت، می توان پیش بینی کرد که شبکه به مجموعه ای از ریزشبکه ها تبدیل شود، که زمان این اتفاق بستگی به اقبال اقتصادی، رگولاتوری و فناورانه جوامع دارد. به عنوان مثال، مدیریت شبکه در مناطقی چون شیکاگو، پیتسبورگ و تایوان، پیشنهاد ساخت این خوشه های ریزشبکه ها را داده اند. این ریزشبکه های متصل به هم، می توانند توان به یکدیگر و به شبکه اصلی تزریق کنند تا هزینه انرژی کمینه و در دسترس بودن توان بیشینه شود.
حال این سوال پیش می آید که در دوران استیلای ریزشبکه های متصل به هم، نقش مدیریت شبکه قدرت چه خواهد بود؟ در این زمینه حداقل دو احتمال وجود دارد: نخست تزریق توان مورد نیاز به این ریزشبکه ها و نه مشتری های عادی، و دوم مدیریت اتصال این ریزشبکه ها به هم یا به شبکه قدرت.
گسترش تولید پراکنده و افزایش استفاده از ریزشبکه ها، از دو فاکتور دیگر نیز تاثیر می گیرد: توسعه اینترنت اشیا و تاثیر روزافزون کلان داده.
اینترنت اشیا، یک ابزار سرعت بخش به بحث تولید پراکنده است، چرا که به اعتلای صنایعی کمک می کند که در تولید انبوه سنسورها، میکرکنترلرها، نرم افزارها و غیره هستند و کاربرد فراوانی در شبکه ها و ریزشبکه های دنیای آینده دارند. سوال این است که چطور این ادوات می توانند کاربرد داشته باشند؟ به عنوان مثال، یک سیستم تولید توان خورشیدی خانگی را در نظر بگیرید. به سادگی می توان یک سیستم کنترل هوشمند بر پایه اینترنت اشیا طراحی نمود که با سیستم های مشابه در منازل اطراف ارتباط برقرار کند. این سیستم ها به راحتی می توانند با هم در ارتباط باشند تا فعالیت هایی چون کنترل سیستم تهویه مطبوع را به صورت هوشمند انجام دهند. این ارتباط دقیقه به دقیقه در یک شبکه هوشمند و ریزشبکه های هوشمند درون آن، می تواند به مدیریت شبکه توانایی کنترل بهتر شرایط شبکه را اعطا کند.